Amerikaanse blauweregen, de ster onder de klimplanten

Wat hebben een sperzieboon en de elegante blauwe regen die bloeit op de veranda van een huis van Desperate Housewives met elkaar gemeen? Ze behoren allebei tot de Fabaceae familie. De Amerikaanse blauweregen of Wisteria frutescens, oorspronkelijk afkomstig van de oostkust van de Verenigde Staten, is niet langer beperkt tot Amerikaanse tuinen. Je vindt hem nu over de hele wereld.

Wisteria wordt tot zes meter hoog en drie meter breed. Deze bloeiende klimplant groeit door zijn ranken rond zijn steun te wikkelen. Als er geen pergola of hekwerk is waar hij zich aan vast kan klampen, groeit Wisteria frutescens op zijn houtachtige stam, als een kleine boom.

Het blad van de Amerikaanse blauweregen is bladverliezend. Het wordt goudgeel in de herfst voordat het valt. In de lente en zomer wordt het glanzend donkergroen. Hij heeft afwisselende bladeren. Elk blad heeft een oneven aantal blaadjes, tussen negen en vijftien, en twee steunblaadjes aan de basis. Ze zijn ovaal en lancetvormig en staan in tegenovergestelde paren. Ze zijn kaal aan de bovenkant en dons aan de onderkant.

De Amerikaanse blauweregen bloeit na chinees Glycine en japanse Glycine. De bloei vindt plaats van mei tot juli en gaat, meer discreet, door tot september. De bloemen verschijnen in trossen van vijftien tot 25 centimeter. Ze zijn lila of blauw van kleur en verspreiden een licht kruidige geur.

In de herfst vervangt de vrucht de bloeiwijze. Dit is een platte bruine peul van vijf tot tien centimeter lang.

Als je naar de Verenigde Staten reist, krijg je misschien de kans om de bloemen van Wisteria frutescens te proeven. Ze worden soms rauw gegeten, in salades of gefrituurd in beignets. Maar proeven is niet altijd een goed idee. Amerikaanse blauweregen blijft een giftige plant. De zaden kunnen spijsverteringsproblemen veroorzaken bij mensen en dieren. Als de plant in contact komt met de ogen, kan het sap irritatie veroorzaken.