De Miltonia orchidee, een ster in het hart van het bos

Het geslacht Miltonia omvat ongeveer tien soorten, een paar natuurlijke hybriden en duizenden cultivars. De botanische variëteiten groeien in de kustwouden van Brazilië. Hun naam is een eerbetoon aan Lord Fitzwilliam Milton, een Engelse edelman die verliefd werd op deze orchidee met haar stervormige bloemen.

De Miltonia is een epifytische of lithofytische orchidee met een rechtopstaande, bossige groeiwijze. Ze wordt tussen de 15 en 50 centimeter hoog.

De ondergrondse wortelstokken verdikken tot pseudobollen van tien centimeter aan de basis. Ze zijn afgeplat en ovaal en worden omringd door één of twee schutbladeren.

De pseudobulbs worden bekroond door twee smalle, flexibele bladeren. Ze zijn 40 centimeter lang en drie centimeter breed en komen voor in alle tinten groen. De bladeren zijn bijna geel als ze veel licht krijgen, maar bij sommige cultivars worden ze olijfgroen.

In het wild bloeien ze van april tot juli. Ze verspreiden een zoete geur, vergelijkbaar met die van rozen. Twee maanden lang komt de bloeistengel uit het hart van het gebladerte omhoog. Hij bevat tot tien wasachtige bloemen. Ze zijn er in bijna elke kleur. Ze veranderen afhankelijk van de variëteit. Miltonia clowesii heeft bruine bloemen met witte strepen, terwijl Miltonia flavescens gele bloemblaadjes en kelkblaadjes heeft. Miltonia spectabilis heeft een witte, roze of paarse bloeiwijze.

De Miltonia wordt soms verward met de viooltjesorchidee, maar kan worden herkend aan de vorm van de bloemen. Met hun smalle kroon- en kelkblaadjes lijken de Miltonia-orchideeën op sterren. Het brede, afgeplatte labellum vormt een opvallend contrast. Het is vaak wit, maar kan ook versierd zijn met stippen of strepen.

De Miltonia is, net als bamboe orchidee of de Cymbidium orchidee, niet giftig. Ze kan geen kwaad wanneer ze wordt ingeslikt of gehanteerd.