Niet-giftige kamerplanten voor katten, honden en andere huisdieren

Bij Monstera zijn we niet alleen plantenverslaafd. We zijn ook dierenliefhebbers van Elmyra Duff. Maar het is niet altijd makkelijk om haarballen en groene planten samen te laten leven. Sommige soorten zijn gevaarlijk voor onze huisdieren. Wil je voorkomen dat je bij de dierenarts belandt omdat je maine coon je Pothos heeft opgegeten? Hier is een selectie van niet-giftige kamerplanten voor katten, honden, konijnen en alle anderen.

Als je, net als ik, een kat thuis hebt die aan alles knabbelt wat hij ziet, vergeet dan Monstera, Syngonium en andere leden van de Araceae familie. Hun sap maakt deze kamerplanten giftig als ze worden aangeraakt of ingeslikt. Maar je hoeft tropische planten en weelderige bladeren niet op te geven alleen omdat je een huisdier hebt!

Marantaceae zijn veilig voor ons, onze kinderen en onze harige vrienden. Je kunt jezelf dus zonder angst trakteren op een Calathea orbifolia en een Maranta leuconeura. Als je bang bent dat je deze veeleisende planten doodt, probeer dan eens een Ctenanthe burle-marxii. De bladeren hiervan zijn net zo spectaculair, maar ze vragen (iets) minder aandacht.

Heb je een oogje op een Peperomia watermeloen (Peperomia argyreia)? Het goede nieuws is dat noch deze noch zijn Peperomia neefjes een bedreiging vormen voor huisdieren. Om binnenshuis optimaal van hun bladeren te genieten, zet je ze op een lichte plek uit de buurt van tocht en direct zonlicht.

Hypoestes zien er geweldig uit met hun gevlekte roze en paarse ledematen. En ze zijn ook huisdiervriendelijk. De ephelidplant Hypoestes phyllostachya) is makkelijk te verzorgen, maar heeft wel regelmatig water en veel zon nodig.

Je kunt voor een hond of kat zorgen en toch vreselijk tuinieren. Als jij dat bent, wanhoop dan niet. Er zijn winterharde kamerplanten die veilig zijn voor je huisdieren.

Tradescantia, soms ook wel Miseries genoemd, zijn ideaal om op te hangen en vergeven gebrek aan licht en water. Maar als je het advies en de aanwijzingen in de Monstera-toepassing opvolgt, zullen Tradescantia zebrina en tradescantia fluminensis 'Albiflora je belonen met prachtig kleurrijk of bont blad.

Chinese muntplant (Pilea peperomioides) en Pilea zijn een uitstekend alternatief als je van Peperomia's houdt, maar ze na een week afmaakt. Met hun half-succulente bladen kunnen ze water opslaan en compenseren voor vergeetachtigheid en overdaad.

Een andere gemakkelijke plant is chlorophytum comosum. Zijn plukjes hangende groene en witte bladeren fleuren elke woonkamer op. In ruil daarvoor is de spinplant blij met een beetje zon en een beetje liefde.

hoog Aspidistre (Aspidistra elatior) heeft ook niet veel nodig. Deze plant staat bekend als onverwoestbaar, maar heeft af en toe water nodig en moet verpot worden als de wortels uit de pot komen.

Een andere optie voor seriële plantenmoordenaars: vetplanten. Er staan er verschillende op de lijst van planten die niet giftig zijn voor huisdieren. Deze planten, die kunnen overleven in de woestijn, hebben niet veel verzorging nodig in de tuin of binnenshuis. Een royale besproeiing elke maand of twee is alles wat ze nodig hebben. Je hoeft ze niet elk jaar te besproeien, bemesten of verpotten.

Als je niet veel ruimte hebt, overweeg dan planten uit de Xanthorrhoeaceae familie, zoals haworthiopsis fasciata en gasteria acinacifolia. Deze vetplanten met hun driehoekige bladeren lijken op aloë's. Maar ze zijn ongevaarlijk voor je huisdieren.

Echeveria 's zijn er in vele maten en kleuren. Hun rozetten van met bloemen bedekte bladeren veranderen van kleur, afhankelijk van de soort en het licht. Echeveria prolifica en echeveria elegans hebben bijvoorbeeld blauwgroene bladeren, terwijl echeveria agavoides limoengroene bladeren heeft. En het beste van alles is dat deze vetplanten zelfs binnenshuis bloeien.

En last but not least: Sedums zijn niet schadelijk voor huisdieren. Bovendien zijn de kleine, vlezige bladeren van Sedum morganianum en Sedum burrito onsmakelijk, net als de met bloesem bedekte bladeren van sedum palmeri en Sedum nussbaumerianum. Je planten moeten dus ontsnappen aan de honger en nieuwsgierigheid van je viervoeters.

Maar je kunt cactussen het beste vermijden. Hoewel sommige soorten onschadelijk zijn als ze worden gegeten, zijn hun stekels een bron van zorg. Een opgeschrikt katje of een hond die 15 minuten bezig is, kan de plant omstoten en onder de stekels komen te zitten.

Op de savanne rusten leeuwen uit in de schaduw van reusachtige baobabs. In je woonkamer kan je kat een dutje doen in de schaduw van een struik. Maar geen Ficus of Schefflera actinophylla, die zijn veel te giftig.

Beaucarnea recurvata blijft niet onopgemerkt met zijn pluk bladeren en uitpuilende stam. Zijn populariteit is ook te danken aan zijn gemakkelijke verzorging. Water geven als het substraat is uitgedroogd, een beetje mest en om de drie jaar verpotten zijn genoeg om hem tevreden te houden.

Pachira aquatica vormt geen gevaar voor kinderen of huisdieren. Integendeel, er wordt gezegd dat hij gezondheid en voorspoed in huis brengt. We weten niet of dit waar is, maar één ding is zeker: deze struik is niet kieskeurig. Hij gedijt goed in het licht, in potgrond voor groene planten. Vergeet niet om water te geven als het grondoppervlak droog is.

Je hoeft bloeiende planten niet op te geven alleen omdat je een hond of kat in huis hebt. Hoewel Anthurium en Spathiphyllum giftig zijn voor huisdieren, zijn veel bloemen huisdiervriendelijk.

We beginnen met orchideeën! De grootste botanische familie is onschadelijk als ze worden ingeslikt of aangeraakt. Als je net begint, begin dan met een Vlinderorchidee (Phalaenopsis). Daarna kun je overgaan op meer gecompliceerde variëteiten, zoals de Cymbidium orchidee (Cymbidium) of de Miltonia orchidee.

De gemakkelijker te kweken Gloxinia (Sinningia speciosa) geeft je XXL-bloei in de zomer. Deze plant, die oorspronkelijk uit Zuid-Amerika komt, gedijt goed bij onze binnentemperaturen. Je moet hem echter wel op een koele plek laten overwinteren om de knollen weer te laten bloeien.

Afrikaanse viooltjes (Saintpaulia) daarentegen bloeien meerdere keren per jaar. Dankzij hybriden en cultivars kun je de grootte van de plant en de kleur van de bloemen kiezen. Roze, geel, violet, rood of wit, het is aan jou om de kleur te vinden die je huis zal opfleuren.

De meeste palmen voor binnenshuis zijn onschadelijk voor huisdieren. Je kunt je woonkamer dus een junglegevoel geven met een Areca palm, een Chamedorea, een Kentia of een Rhapis. Met hun groene palmen en rechtopstaande habitus lijken deze vier soorten erg op elkaar. Kies degene die het beste bij je past, afhankelijk van het licht en je tuiniervaardigheden!

Om een beetje zon in een donkere kamer te brengen, kies je voor een Dwergpalm (Chamedorea elegans) of een Arecapalm (Dypsis lutescens). Beide verdragen gedeeltelijke schaduw. Ze verdragen echter geen verwaarloosd water geven of te droge lucht. Hoewel deze twee palmen niet giftig zijn, moet je voorzichtig zijn. Hun scherpe palmen kunnen de bek van een kat verwonden als hij ze probeert op te eten.

Kentia (Howea forsteriana) heeft ook regelmatig besproeiing en water nodig. Maar hij geeft de voorkeur aan een lichte plek. Zet hem echter niet in de volle zon, want dan kunnen zijn bladeren verbranden.

De meer winterharde bamboepalm (Rhapis excelsa) past zich gemakkelijk aan de atmosfeer van onze flats aan. Hij waardeert de luchtvochtigheid, dus aarzel niet om hem bij je andere groene planten te zetten om de luchtvochtigheid te verhogen.

Wil je je badkamer inrichten met een varen die veilig is voor je huisdieren? Hier is de lijst met soorten waaruit je kunt kiezen.

De golvende, glanzende bladeren van de vogelnestvaren (Asplenium nidus) zijn niet giftig bij inname. De plant, die oorspronkelijk uit de tropische wouden van Azië en Afrika komt, heeft constante vochtigheid nodig. Je moet het gebladerte douchen en regelmatig water geven om de plant te laten bloeien.

In tegenstelling tot wat zijn naam doet vermoeden, komt de Boston varen (Nephorlepsis exaltata) niet uit Massachusetts, maar uit Florida. Hij verkiest dan ook vochtige warmte boven besneeuwde winters. Op onze breedtegraden kan de plant binnenshuis gekweekt worden, als de luchtvochtigheid maar hoog genoeg is.

De Platycerium is een epifytische varen uit de Polypodiaceae familie en lijkt op geen enkele andere plant. De bovenste, steriele bladeren vormen een schelp die zich vastklampt aan de steun, terwijl de vruchtbare bladeren, die lijken op de hoorns van een eland, terugvallen. Maar om dit resultaat te bereiken, moet je een temperatuur van minstens 21°C aanhouden, wolluizen en rot bestrijden en ervoor zorgen dat de grond altijd vochtig blijft.

De bladeren en bloemen van vleesetende planten zijn niet giftig voor dieren. Maar ze scheiden wel enzymen af die erg onaangenaam kunnen zijn als ze worden ingeslikt. Om te voorkomen dat een nieuwsgierige kat of een vraatzuchtige hond ze proeft, kies je best voor heel specifieke soorten.

De eerste op de lijst is de venusvliegenvanger (Dionaea Muscipula). Deze laat zijn enzymen pas los als zijn val gesloten is. Wees gerust, je kat loopt geen gevaar! Hij kan echter wel zijn kaken activeren om aan de plant te snuffelen. Plaats het buiten zijn bereik, zodat hij het niet uitput.

Sarracenia's trekken hun prooi aan met hun kleur en geur. Maar hoewel ze door hun kegelvorm insecten kunnen vangen, is het onmogelijk voor een huisdier om bij de voorraad sappen te komen (tenzij je vliegen houdt). Deze planten zijn gewend om in arme grond te groeien, dus ze hebben niet veel aandacht van je nodig. Zorg er wel voor dat ze veel licht krijgen en een zuur substraat.

Tot slot kun je je verzameling vleesetende planten compleet maken met hangende nepenthes. Hun grote, hangende urnen hebben een smalle ingang die veel te klein is voor een avontuurlijke poot of snuit. Nefenthes worden uitsluitend binnenshuis gekweekt in onze gematigde klimaten en hebben veel licht en een hoge luchtvochtigheid nodig.

Heeft je huisdier een plant gegeten en weet je niet zeker of deze giftig is? Als je twijfelt of als je huisdier moet overgeven of hypersalivateert, neem dan onmiddellijk contact op met een dierenarts of een antigifcentrum.