Disocactus anguliger, de zigzagcactus

De zigzagcactus is zo ongewoon dat hij niet zou misstaan in het beroemde lied van Jacques Dutronc. Hij heeft geen doornen, groeit niet op de grond maar in bomen en zijn zigzaggende stengels lijken op bladeren. Disocactus anguliger behoort echter wel tot de Cactaceae familie en komt naar ons toe vanuit Mexico.

Disocactus anguliger groeit rechtop als hij jong is en verspreidt zich na verloop van tijd. Op volwassen leeftijd bereikt deze cactus een breedte van 60 tot 90 centimeter.

Op het eerste gezicht zou je kunnen denken dat de Disocactus anguliger een onvolgroeide plant is. De felgroene, platte, sappige en diep gekartelde stengels worden inderdaad vaak voor bladeren aangezien. Maar vergis je niet, het zijn stengels! Na verloop van tijd worden ze aan de basis verhout.

De zigzagcactus draagt alleen bladeren tijdens het ontkiemen. Ze verdwijnen na een paar weken. Hij heeft ook geen stekels, in tegenstelling tot Cephalocereus senilis en de meeste andere cactussen. Zijn stengels zijn volledig glad.

Disocactus anguliger ontwikkelt luchtwortels onder zijn stengels. In het wild zorgen deze ervoor dat hij zich kan vastklampen aan de bomen waarop hij groeit.

De plant produceert bloemen met een diameter van ongeveer tien centimeter in de late herfst, die bloeien op cactussen die meer dan drie jaar oud zijn. Ze zijn zuiver wit, zitten op areolen aan de basis van de stengeltanden en worden omringd door gele of lichtoranje schutbladeren.

Na de bloei produceert de Disocactus anguliger groene, eivormige vruchten die enkele maanden nodig hebben om te rijpen. Het doorschijnende vruchtvlees binnenin, bezaaid met kleine zwarte zaadjes, heeft een smaak die doet denken aan pitaya.

De zigzagcactus is niet giftig voor huisdieren. De geur van de bloemen, die je alleen ruikt als de zon ondergaat, trekt motten aan, de belangrijkste bestuivers van de plant.