Passiflora caerulea, de blauwe passiebloem

Met zijn blauwe bloemen is Passiflora caerulea de meest gekweekte passiebloem in Europa. Deze plant komt uit Zuid-Amerika en behoort tot de Passifloraceae familie. De naam werd bedacht door Spaanse katholieke missionarissen. Zij zagen de bloeiwijze als een metafoor voor het lijden (passies) van Christus tijdens de kruisiging.

Blauwe passiebloem is een klimmende struik. Hij is groter dan passiebloem (Passiflora incarnata) en kan een hoogte van twaalf meter en een breedte van vier meter bereiken.

Uit de houtachtige stronk groeien vertakkende, woekerende wijnranken. Ze klampen zich vast aan hun steun door middel van ranken aan de basis van de bladeren.

De afwisselende, handvormige bladeren hebben vijf tot zeven ovale lobben. Het middelgroene tot donkergroene blad is halfgroen. Het verdwijnt wanneer de thermometer onder 0°C zakt.

Als ze naar een passiebloem kijken, zien tuiniers een bloem met een diameter van ongeveer tien centimeter, bestaande uit witachtige bloemblaadjes en kelkblaadjes. Ze kunnen ook een kroon van blauwe filamenten zien die groene meeldraden en een stamper omringen.

Missionarissen in de 17e eeuw zagen in de bloeiwijze alle symbolen van de kruisiging. De vijf bloemblaadjes en vijf kelkblaadjes zouden tien van de twaalf apostelen voorstellen. De drie stijlen van de stamper symboliseerden de spijkers, terwijl de vijf meeldraden de wonden van Jezus voorstelden. De kroon van draden zou aan de doornenkroon doen denken!

De blauwe passiebloem produceert een eivormige, vlezige bes. Maar deze vrucht is niet de echte passievrucht. Het heeft een milde smaak en kan duizeligheid en maagklachten veroorzaken.

De bladeren en wortels zijn giftig als ze worden ingeslikt. Passiflora caerulea veroorzaakt braken bij zowel dieren als mensen.