Acht tips voor het verzorgen van je vleesetende planten

Vleesetende planten kunnen gedijen in de meest vijandige omgevingen, maar hebben het vaak moeilijker om te overleven wanneer ze gekweekt worden. Heb je al een nefenthe gedood en wil je dat niet nog een keer doen? Heb je net een Sarracenia geadopteerd en wil je hem in leven houden? Hier zijn acht eenvoudige onderhoudstips om je vleesetende planten te helpen bloeien en zich te vermenigvuldigen.

Vleesetende planten houden van water. Ze leven graag in een vochtige omgeving en houden hun voeten nat. Maar ze kunnen alleen zuiver water verdragen. Je kunt water geven met :

Geef nooit water uit de kraan. Dit bevat chloor en kalk, waar je plant niet tegen kan. Mineraalwater moet je ook vermijden. Het bevat minerale zouten en voedingsstoffen die ongeschikt zijn voor vleesetende planten. Tot slot heeft het geen zin om water uit de rivier achter je huis te halen. Het bevat zeker schadelijke mineralen.

Je vleesetende plant zal niet meteen bezwijken als je hem water geeft met leidingwater of flessenwater. Maar als de voedingsstoffen, kalk en minerale zouten zich ophopen in het substraat, zullen ze je plant geleidelijk vergiftigen. De groei zal eerst vertragen en daarna verwelken.

Toverplanten, dionia's en nepenthe worden vaak verkocht in de kamerplantenafdeling. Ze zijn echter niet allemaal gemaakt om in de warmte van onze flats en huizen te leven. Integendeel zelfs. Sommige, zoals dionaea muscipula of Darlingtonia californica, verdragen koude temperaturen tot -10°C. Andere, zoals Drosera rotundifolia of Sarracenia alata, kunnen temperaturen tot -15°C verdragen.

Winterharde vleesetende planten en planten in gematigde streken moeten op een koele plek overwinteren. Dit maakt deel uit van hun levenscyclus. Ze gaan in winterslaap, stoppen met het produceren van bladeren en vallen voor ze in de lente opnieuw beginnen te groeien. Door ze binnen te houden, verstoor je hun natuurlijke ritme en belemmer je hun ontwikkeling.

Andere vleesetende planten, zoals de Nepenthes (Nepenthes truncata, mirabilis of gracilis), leven het hele jaar door in een warm klimaat. Ze verdragen geen temperaturen onder 10°C en rusten niet echt uit. Ze behouden hun gebladerte in de winter en kunnen nieuwe bladeren blijven produceren, zelfs als de dagen korter worden. Je kunt ze zonder zorgen binnenshuis kweken.

Voordat je een vleesetende plant adopteert, moet je uitzoeken wat hij nodig heeft. Als het een tropische variëteit is met een beperkte winterhardheid, kun je hem het hele jaar door binnen houden. Zorg er anders voor dat je een buitenruimte hebt (tuin of balkon) waar ze kan groeien en eventueel een onverwarmd onderkomen (kas, garage, enz.) waar ze kan overwinteren.

Wil je je vleesetende planten in een terrarium kweken? Zorg er dan voor dat je aan hun eisen voldoet. Alleen tropische soorten zullen het goed doen in een gesloten terrarium met een ongeregelde temperatuur.

Plastic potten zijn het beste voor het verpotten van vleesetende planten. Ze zijn waterdicht, absorberen geen water en geven geen stoffen af aan de grond. Terracotta potten zijn daarentegen poreus. Ze houden mineralen vast wanneer ze water krijgen en geven ze vervolgens af aan het substraat. Deze elementen hopen zich op en hun concentratie schaadt uiteindelijk je plant. Als je veenmos of sphagnum hebt gebruikt, zullen deze ook de kwaliteit van je groeimedium aantasten.

Een ander argument ten gunste van plastic potten is dat de compost langzamer uitdroogt. Een uitkomst voor vleesetende planten die van vocht houden. Door dit materiaal te verkiezen boven terracotta, kun je de frequentie van water geven verminderen.

De meeste tuiniers kiezen voor plastic bakken. Maar je kunt ook een geëmailleerde of gelakte pot kopen. Wees echter voorzichtig als je vleesetende planten buiten overwinteren. Natte turf kan bevriezen, waardoor het volume van het substraat toeneemt. Met een plastic pot zal het materiaal vervormen. Maar bij een geglazuurde of gelakte terracotta pot kan de druk te groot worden. Het is niet ongewoon dat de pot barst of breekt.

We raden ook een lichtgekleurde pot aan in plaats van een zwart of donker model. Dit voorkomt dat het kwik in de pot rond de wortels stijgt in de zomer. Plastic warmt meer op dan klei. Tussen de zon en het albedo-effect kan de temperatuur in een donkere pot meer dan 40°C bedragen. Een lichtgekleurde pot slaat minder warmte op en houdt het substraat en de wortels koeler.

Aarzel niet om groot te denken bij het verpotten van een vleesetende plant. Kies een brede, hoge pot. De meeste soorten hebben een diep wortelstelsel en produceren scheuten aan de basis. In een pot die groot genoeg is, hebben ze genoeg ruimte om hun wortels te ontwikkelen en zich te vermenigvuldigen. Tot slot verdampt water in een grote pot langzamer en blijft het substraat langer vochtig.

Een tweeliterpot met een diameter van zestien centimeter en een hoogte van vijftien centimeter is geschikt voor het verpotten van één of twee vleesetende planten. Als je meerdere exemplaren wilt combineren voor een voller effect, kies dan voor potten van vier liter.

Dit advies geldt voor alle landetende vleesetende planten, behalve die van het geslacht Pinguicula. Deze hebben een ondiep wortelstelsel.

Vleesetende planten hebben veel licht nodig om goed te gedijen. De meeste soorten verdragen geen halfschaduw. Of ze nu binnen of buiten staan, ze houden van een zonnige plek.

Zonlicht beïnvloedt niet alleen hun groei, maar ook hun uiterlijk. De kleur van urnen, bladeren of vallen is helderder als de plant goed belicht is. De bladeren van de Drosera binata kleuren bijvoorbeeld knalrood als ze genoeg licht krijgen. En zonder voldoende licht ziet je Dionée attrape-mouche 'Red Dragon eruit als een groene hagedis... Licht is ook belangrijk om de bloei op te wekken. Als je plant niet genoeg zon krijgt, zal ze waarschijnlijk geen bloemen produceren.

Bijna alle vleesetende planten hebben een zonnige plek nodig. Sommige planten geven echter de voorkeur aan halfschaduw. Om je te helpen de beste plek voor elke plant te vinden, kun je een kijkje nemen in onze kweekgidsen en verzorgingstips op de Monstera app. Elke keer vertellen we je de aanbevolen belichting voor elke soort.

Carnivoren zijn gewend om in arme grond te groeien, in veengebieden die weinig of geen voedingsstoffen bevatten. Ze voeden zich niet via hun wortels zoals de meeste planten. Ze halen de elementen die ze nodig hebben uit de insecten die ze vangen.

Daarom moet je het substraat niet bemesten. Meststoffen zijn niet aangepast aan de behoeften van vleesetende planten. Hun voedingsstoffen worden niet verbruikt en hopen zich op in het groeimedium. Net als leidingwater doden ze uiteindelijk de plant.

Of het nu buiten of binnen is, vleesetende planten zijn in staat om insecten aan te trekken en te vangen dankzij hun vallen.

Als je je plant zelf voert, doe je hem meer kwaad dan goed. Je loopt het risico dat je hem forceert en een indigestie veroorzaakt. En het is nog erger als je een insect voert dat al dood is. De val en het verteringsproces worden alleen geactiveerd als de prooi beweegt. Bij een inert dier komen de verteringssappen niet op gang. Het ongelukkige dier ontbindt zichzelf en produceert talloze afvalproducten die giftig zijn voor de plant.

Vleesetende planten kunnen zelfs in een gesloten terrarium in hun eigen onderhoud voorzien. Na een paar dagen of weken zullen er insecten verschijnen. Als dit niet gebeurt, moet je je plant niet zelf voeden. Open gewoon de pot en laat de natuur zijn gang gaan.

De belangrijkste doodsoorzaak voor vleesetende planten, net als slecht water geven, is ongetwijfeld onze nieuwsgierigheid. We hebben allemaal wel eens de val van een Drosera binata willen prikkelen om te zien hoe het werkt, of onze vinger in de urn van een Sarracenia willen steken om het uit te proberen. In werkelijkheid is dit een heel slecht idee.

De bladeren van sommige soorten, zoals Dionaea muscipula, voltooien een beperkt aantal cycli van vangen en verteren voordat ze afsterven. Ze worden vervangen door andere als de plant groeit. Door de val te activeren, verzwak je de plant en geef je haar geen tijd om zichzelf te vernieuwen.