Gewassen beschermen tegen slakken
De slak behoort tot de familie van de buikpotigen ("buik" en "voet" in het Oudgrieks). Tot de soorten die in Frankrijk voorkomen behoren de Bourgondische slak, de kleine grijze slak en de houtslak.
Dit weekdier heeft een schelp die het tijdens zijn groei opbouwt met kalk uit de bodem en planten. Hij voedt zich met planten en organisch afval. Hoewel de slak niet altijd welkom is in onze tuinen, speelt hij een rol in het evenwicht van ecosystemen. Ze zijn zowel doelwit voor roofdieren als bodemreiniger.
Slakken zijn hermafrodiet: hetzelfde individu produceert zowel eitjes als sperma. Twee individuen moeten paren om hun nakomelingen te verzekeren.
Bijdragende factoren
Slakken houden van temperaturen rond de 15°. Net als slakken zijn ze het meest actief in de herfst, lente en zomer. In de winter verstoppen ze zich onder boomstronken of stenen.
Weekdieren bestaan voor 88% uit water en hebben een vochtige atmosfeer nodig om voldoende slijm te kunnen afscheiden en zich te kunnen verplaatsen. Regen, dauw en water moedigen ze aan om naar buiten te komen.
Hoe het werkt
Bij droog weer hult de slak zich in zijn slijmbeladen omhulsel. Hij profiteert van de koele, vochtige nacht om zich in de tuin te wagen.
Hij beweegt zich langzaam, maar is een echte acrobaat die muren, stengels, draden en hekken kan beklimmen... Met zijn tong, radula genaamd en uitgerust met meer dan duizend kleine tandjes, graast hij de jonge scheuten van sla, tomaten, aardbeien en alle andere planten die hij tegenkomt.
Als zijn maaltijd op is, verstopt hij zich weer in de schaduw.
Symptomen
Slakken kunnen verwoestend zijn voor zaailingen, soms laten ze niets achter na hun passage. Het is een liefhebber van tere blaadjes en spaart vers geplante planten ook niet.
De buikpotige laat slijmsporen achter die hem verraden. Maar zelfs zonder deze aanwijzing is het gemakkelijk om de boosdoener te identificeren. De stengels zijn afgeknot, de bladen hebben gaten langs de randen en de vruchten binnenin zijn weggevreten.
Na het opeten zijn de planten verzwakt en is de oogst kleiner.
Behandeling
Je kunt effectieve, natuurvriendelijke maatregelen nemen om de slakkenpopulatie in je huis onder controle te houden.
Slakken hebben veel roofdieren. Door wilde gebieden in je tuin te houden en bessenstruiken en heggen te planten, trek je vogels en insecten aan die dol zijn op deze gastropoden. Je kunt ook een schuilplaats maken of een stapel takken en bladeren achterlaten om egels aan te trekken, die dol zijn op slakken.
Als je van slakken af wilt komen zonder ze te doden, maak dan een nest voor ze van tegels of een plank. Als ze daar eenmaal een schuilplaats hebben gevonden, verwijder ze dan uit de buurt van je gewassen. Slakken houden niet van uien, knoflook of gewone tijm. Door ze tussen je rijen groenten te planten, houd je de weekdieren op afstand. Geef tot slot 's ochtends water om te voorkomen dat de vochtigheid de slakken aantrekt.
Je kunt de voortgang van slakken ook vertragen. Mulch de basis van je planten met koffiedik, as of gebroken eierschalen om te voorkomen dat ze je planten bereiken. Het enige nadeel is dat je de bescherming na elke regenbui moet vernieuwen.
Als deze oplossingen onvoldoende blijken, kun je ijzerfosfaatkorrels gebruiken, die dodelijk zijn voor slakken.